Yaktın Beni Selçuk Erdem

Annem 3-4 gün için gitti, evde kardeşimle yalnızız. Ben de sorumlu bir abla olarak kardeşimin yemeklerini düşünmeye çalışıyorum. Aslında beraber düşünüyoruz. Kahvaltıda aklına gelmez diye ona yiyebileceği şeyi hatırlatmak için olanca sevecenliğimle ve şebelekliğimle not yazdım. Yeni uyanmış, sersemlemiş kafayla. Buyrun o not:

Evet bu çirkin yazı benim.

Tabii işe doğru yürürken "Yuh, nasıl bir pas attım ben bu çocuğa, gol atmasa bari" dedim. Üff, sabah sersemliğiyle ne yapsam yanlış oluyor. Bir sabah klavyeme çikolatalı Nescafe döktüğüm, bir başka sabah arkadaşımı bir soru sormak için aradım, sonra soruyu sorarken cevabı buldum, sorunun saçma olduğunu fark ettim ve soruyu bitirmeden "Eee neyse, ben anladım yeaa" dedim. Başka sabahlarda başka şaşkınlıklarım da var elbet ama bu başka yazıların konusu.

Sevgilimle konuşurken sabah yaptığımı anlattım. O da attığım pasın gol olarak kalemde görüleceğinden emin gibiydi. Eve girdim. Notu bıraktığım masada not yoktu. Bir kalem vardı ama. Bulamadım kağıdı. Heyecan son noktadaydı. Evet... Bilgisayarımın kapağının (monitör işte lkdjaj) yarım kapalı olduğunu gördüm. Hiç adetim olmadığı için hemen açtım ve notu gördüm:

Bu da kardeşimin yazısı. Evet. "xD" doğru gördünüz :(

E Melike de durur mu? Basmış kahkahayı. Beklediğim gibi bir cevap görünce ne yapabilirdim ki başka? Hayır! Naçar değildim! Planımı yaptım. Bekledim. Bekledim ki küçük ergen eve gelsin. Eve geldi, Öptüm kağıdın devamına yazdığım notu okumasına izin verdim. İşte o kağıt:

Smiley'den öpücük koymazsam ölürdüm.

Koptu. "Ahahaha, süperdi bu, iyiydi bu ahahaha" deyip durarak resmen flood yaptı :/ Kendine gelince kıvırmayı denedi. "Ama " ile başlayan cümleler kurdu. E, yenilgiyi kabul etmek kolay değil tabii. Tamam, tamam. Yenilgi değil, bu golle ancak beraberliği yakalayabildim ben :( Tamaaaam! :( :( :'(

Yaa, işte böyle.

Not: Fotoğraflardaki gölgeler benim. İğrenç bir espri yapmadan (daha yapmadan?) bitireyim.