izleycem izlemeycem-bir izlem hiç özlem

insanın bazen kendi hayatına izleyici olduğu zamanlar olur; bakalım bir sonraki bölümde ne olacak? kız ne diyecek? esas çocuk ölecek mi? (ehm direkt maceralı bi hayat yaptım örneğimizi) bütün gizler ortaya çıkacak mı? esas kız meğerse evlatlıkmış, annesiyle babasını bulacak mı? ljajdj tamam bu kadar karışık olmasa da bazı karışık durumlarda insan ne olacak faslını hakikaten izliyor. kendi hayatına, kendi hikayesindeki kahramanlara merak duyuyor. "e sonra ne olacak?" sorusuna cevabı "ben de merakla izliyorum" oluyor falan filan. hatta bazen ailecek severek izliyorlar kendilerine hayranlık duyuyorlar :/

sanırım insanın hayatını izlemesiyle kendini izlemesi farklı şeyler. amaan! niye sanırım dedim ki, sanırım değil, bu benim bu yazıda ortaya sunduğum hipotez. hatta hipotezlerden ilki. kendini izlemek ile hayatını izlemek farklı şeyler. bambaşka. kendini izlemek doğallığı ne kadar bozuyorsa hayatı izlemek de o kadar spontan ve hatta kontrolsüz kılıyor. evet, doğallık dedim ilk cümlede, ikincide spontan dedim. e bazı sözcükler torpilli, hata bile olsa kullanma şansı veriyorum kendime. bir de sarkastik böyle, kullanmayı seviyorum. yooo! dağılmadım, blog benim değil mi, istediğim gibi yazarım sdajdjfjs.

kontrolsüzlük, doğallık falan diyorduk değil mi? (ahaha dağılmadım diyene bak diyen varsa küse... ahahaha hak veririm) kendini izlemek, evet gerekli oluyor bazen ama nihayetinde insanın ergenlik dönemindeki "herkes beni izliyor" sanrılarına itelemiyor mu? hep bir sahnedeymiş zannı hakim olmuyor mu? kendini çok izleyen insanlar kendilerine bile oynamıyor mu? ellerindeki sigarayı içerken bile sigara içmekten çok sigara içiyor oluşlarına odaklanmıyorlar mı? o anda var olamktan çok o ana izleyici oluyorlar. neleri duyumsadıklarından çok neleri duyumsamaları gerektiğine, ellerinde o izledikleri filmlerden birinin rolü yazılı olsa ne yapmaları gerekirdiyi düşünmüyorlar mı? ah bir de suflörleri olsa, ne kadar güzel olacak onlar için her şey... işbu insanlar yapmaları gerekeni yapmış, insanlıklarıyla barışmamış ama kendilerince dingin bir şekilde dalarlar uykuya. yeterince de güzeldir yani durum.

hayatı izleyenler ise, olması gerektiği gibi olmalı mantığıyla biraz, biraz da olması gerekene ben müdahale edemem mantığıyla oluruna bırakırlar bir noktada. mücadele eksenli bir bırakış değil elbet. ahaha elbet de demeyeyim, adlarına konuşmayayım; genç oluruna bırakanlar rahatsız diye protestoyu da yemeyeyim. neyse, burda izleyicilik durumu insana daha çok alan açar gibi geliyor bana. ee aman yahu deyip olduğunca davranmak bu durumun bir getirisi gibi. götürüsü de kendini daha az sorumlu hissetmek olabilir.

şimdi böyle insanları ikiye ayırdım ya, her insan birindenmiş gibi, ben de insanları kategorilemeye muktedirmişim gibi oldu. olmadı mı? ahah çok iyisiniz. yok yok öyle oldu ama ne insanlar illa ki bunların birinden ne de benim böyle ayırmam çok mantıklı. ama içimden geldi.

bu sabah bana bunları düşündüren hanfendüye teşekkür ederim; ama o bunu bilmemeli. evde kalmak diye bir şey yok ama y. hanım diye bir güç var dediğim için bilmemeli.

bir de öngörüm var bu kapsamda, y. hanımla hiç ilgili olmayan bir öngörü. işin komiği, öngörüm gerçekleşti mi bilmem de mümkün olmayacak. fark edecek; olması gerektiği gibi bir tepki verecek, kafasını nasıl çevireceğini bile görebiliyorum. eylem onun olmasa da, kendini izleyecek arkadaş. hah! şu kişisel gelişim şeysilerinin şeysi var ya; herkes kendi hayatının başrolündedir falan dilan deyü. bunlar kendilerini oyunlar üstü, sahneler ötesi gören kimseler işte.

yok yavrum; herkes kendi hayatının başrolündedir ama çoğu zaman kimse izlemez. alış buna. alışalım buna. valla bak, iyi olacak.

http://fizy.com/#s/1ai54k böyle bir şarkı vardı skdjadj sene kaç hatırlamıyorum. araştırmaklı da olmadım. sonra vazgeçtim 1997 imiş. ya işte azizim, seneler hiç yavaş geçmiyor. aman! iyi böyle skldjjf

not: bir de biraz görsel eklesem yazıya dedim. bulamadım uygun, alakalı görsel.

olmaz.

not 2: bu yazıyı buraya dek atlamadan okuyan varsa hayran kalabilirim kendisine dwklsjdaj teşekkür ederim, takdir ederim, teessüf etmem.